این کتاب مجموعه‌ای است از باورهای آبا و اجداد بشر کنونی که در فراسوی قرون و اعصار زیست می‌کرده‌اند و مانند همه ما در برابر این جهان شگفت به حیرت و انفعال افتاده‌اند و جهت کاستن از بار تحیر خویش، به فلسفه حیات و تفکر و تعمق درباره آن روی آورده‌اند. دو موضوع عمده آفرینش و مرگ در این کتاب مورد بحث قرار گرفته است؛ آفرینش در دو زمینه، یعنی آفرینش جهان و آفرینش انسان.
مرگ نیز در سه عنوان: یکی جهان پس از مرگ، دیگر آیین‌های گذشتگان در برخورد با مرگ و مردگان و بالاخره پایان جهان که در واقع مرگ جهان است، مورد بحث قرار گرفته است.
در فصل نخست کتاب، نگارنده به پیشینه‌ی بحث اسطوره، برخی آثار مربوط به آن نیز روش تحقیق خود اشاره کرده سپس بر اساس اقوال و دیدگاه‌های مختلف مفاهیم و کلیاتی در باب اسطوره مطرح ساخته بدین سان که علاوه بر تعاریف اسطوره کارکرد آن، مکاتب اسطوره شناسی را معرفی کرده است. بحث اسطوره‌ای آفرینش جهان، آفرینش انسان، جهان پس از مرگ، آیین‌های مرگ، و پایان جهان، به ویژه بر اساس اساطیر ملل مختلف موضوعات بعدی کتاب هستند. نگارنده خاطرنشان می‌کند:
“در مورد آفرینش، دیدگاه مردمان نخستین بسیار ساده، طبیعی و ابتدایی است که به خصوصیت آنیسیسم یا جاندارانگاری گذشتگان برمی‌گردد… اساطیر مربوط به آفرینش انسان، بازمانده از همان دوران نخستین هستند؛ یعنی زمانی که آسمان را پدر مخلوقات و زمین را مادر آن‌ها می‌دانستند و به همین خاطر است که در بیش‌تر اسطوره‌ها آمده که انسان از خاک یا زمین آفریده شده است.
