آلتس لند در خانه‌ای روستایی می‌گذرد.در خانه‌ای بر کرانه ی الب، در جنوب هامبورگ. خانه‌ای که از هر درز و شکافش سرما به درون نفوذ می‌کند، تبدیل به جایی می‌شود که قصه های فراوانی از آوارگی را در ذهن دارد. پس از جنگ جهانی دوم هیلده گارد فون کامکه گذارش به این خانه می رسد. زنی از اشراف پروس شرقی که حالا باید در گیلاس چینی به دیگران کمک کند و شیر و سیب برای سیر کردن شکم دخترش بدزد و در عین حال ذره‌ای از شکوه و وقار گذشته را از دست ندهد.

دورته هانسن، چهره های کتابش را با خطوطی قوی و زبانی روشن به تصویر می کشد.رمان چیزی فراتراز بیان زندگی رمانتیک روستایی ست. نویسنده و خانواده‌اش در آلتس لند زندگی می‌کنند و خواننده به خوبی می‌فهمد که این کهن دیار به راستی خانه‌ی اوست. آلتس لند و باغداری بزرگش که مهر و نشان خود را به کل منطقه گذاشته می شناسد و از مشکلات کار به خوبی آگاه است.

علاقه و احترام او به این عمارت‌های اربابی که جذابیت خاصی به آلتس لند داده‌اند، در تمام کتاب به چشم می‌خورد. زبان مردم منطقه لهجه‌ای محلی‌ست که جا به جا در کتاب از آن استفاده کرده. زبانی که احساس و نظر را با کوتاه ترین جملات منتقل می‌کند و متاسفانه مثل همان خانه ها در حال نابودی ست، مثل نسلی که هینی لورس، همسایه ی ورا نماینده‌ی آنست.

روستایی زحمتکش و سنتی که پسرانش به دنبال زندگی خود می‌روند و او تک و تنها در خانه‌ای که برای یک نفر ساخته نشده، به جا می‌ماند. خانه‌ای که تمام عمر با قوانین و سنت‌های پدران اداره شده و حالا پس از این پیرمرد تنها، دیگر کسی میلی به زندگی در آن ندارد.