“اندیشه نوسازی در ایران “طی پنج فصل ویژه دانشجویان رشته‌های علوم اجتماعی فراهم آمده است .نگارنده بر این باور است” :برای بیان چگونگی رشد و توسعه اندیشه نوسازی در ایران، ضرورت طرح و شکل‌گیری و پی‌گیری مراحل گوناگون اندیشه توسعه و اثرگذاری عوامل گوناگون بر آن و تطور محتوای و صوری و تلقی‌های متعدد از آن ضرورت دارد .”برش‌های محوری این کتاب عبارت‌اند از” :چگونه و تحت چه شرایطی جامعه‌شناسی توسعه در ایران شکل گرفته است؟”، “دیدگاه‌های نوسازی در ایران کدام است؟ “و “اندیشه نوسازی در ایران طی چه مراحلی شکل گرفته است؟ “یا آن که “کدام یک از رویکردهای نوسازی با مسائل و مشکلات جامعه ایران مرتبط بوده روند توسعه و یا توسعه نیافتگی را بیشتر و علمی‌تر تبیین می‌نماید .”نگارنده برای پاسخ به این پرسش‌ها، مباحث ذیل را مطرح کرده است :تاریخچه بحث نوسازی در ایران، مراحل رشد و افول نوسازی، دیدگاه‌ها و نظریات مطرح در این زمینه، تجربه توسعه در ایران و جهان، و پارادیم توسعه نیافتگی در ایران .وی در نتیجه‌گیری کتاب خاطر نشان می‌کند : “اندیشه نوسازی با توجه به وارداتی بودن آن و عدم آمادگی ایرانیان در پذیرش آن زمینه بحران زدگی و در نهایت عقب‌ماندگی تا توسعه و تحول را فراهم ساخته است .”وی مرحله اول نوسازی در ایران را به رابطه روشنفکران، سیاست مداران و تجار ایرانی با غرب برای ورود غرب به ایران می‌داند و مرحله دوم را افزون بر عوامل قبلی، عوامل سیاسی، اداری و مرحله سوم و چهارم را که در حکومت پهلوی دوم و جمهوری اسلامی است عرصه‌های جدیدی چون اقتصاد، فرهنگ و سیاست به شمار آورده است .

2.7

168