از متن کتاب:
توافق بر سر یک تعریف دقیق منطقی از انسان تقریباً محال است، زیرا برحسب بینش های علمی، مکتب های فلسفی و عقاید مذهبی گوناگون متفاوت است.
علم نیز هنوز پرده ای از روی این جهان صغیر برنگرفته است و به گفته الکسیس کارل: « انسان به همان اندازه که متوجه جهان خارج از خویش شده و در آن پیش رفته است، از خود دور شده و حقیقت خویش را از یاده برده است » . و تصادفی نیست که وی، به عنوان نخستین بنیانگذار موسسه ویژه انسان شناسی علمی و در عین حال، یکی از برجسته ترین چهره های علم در عصر ما، از انسان، به نام این مجهول یاد می کند.
اما با این همه، نمی توان از کوشش در راه شناخت انسان و داشتن نوعی تلقی از ذات و حقیقت جوهری آن چشم پوشید.
زیرا اولاً، شناخت انسان، یعنی شناخت خود ما، و بدون آن، ما را نوعی ناخودآگاهی سیاه فرا می گیرد که چراغ درخشان علم ( آگاهی ) نمی تواند ما را به جایی راهبر گردد.
و این همان کمبود فاجعه آمیزی است که انسان امروز را علی رغم موفقیت های خیره کننده اش در جهان علم، از فهم درست معنی زندگی و مفهوم وجودی خویش محروم ساخته و به قول دیویی « او را از انسان قدیم در حاکمیت بر خویش ضعیف تر و ناآگاه تر نموده است »…