دفتری از سروده های نوپردازانه که در دست دارید، از نمونه های شیوا و دلنشین شعر متعهد و انقلابی فارسی است. این شعر نوپردازانه از دو سرچشمه زلال مایه گرفته است: از سرچشمه ادب کلاسیک ایران با آنهمه دستاوردهای اعجاب انگیزش از جهت لفظ و معنی، شکل و مضمون و نیز از سرچشمه ادب جهانی که ایرانیان به ویژه طی سده بیستم نسبت بدان آشنایی فراوان یافته و در تاثیر آن، در سنن شعر فارسی، دگرگونی های بسیار پدید آورده اند.

از شعر له له و تنفس:
خوابم نمی برد
گوشم فرودگاه صداهای بی صداست
باور نمی کنی اما
من پچ پچ غمین تصاویر عشق را
محبوس و چهار میخ به دیوار سالها
پیوسته باز می شنوم در درون شب
من رویش گیاه و رشد نهالان
پرواز ابرها، تولد باران
تخمیرهای ساکت و جادویی زمین
من نبض خلق را
از راه گوش می شنوم آری
همواره من تنفس دریای زنده را
تشخیص می دهم…