این کتاب به بررسی روابط ایران و هند در مدتی نزدیک به دوقرن و نیم پرداخته است. در اوایل قرن دهم هجری این دو کشور هم‌مرز بودند و پیوندهای مشترک زیادی بین دو سرزمین وجود داشت و مردم دو کشور از مبادلات وسیع سیاسی، فرهنگی، علمی و تجاری طرفین بهره‌مند بودند. در واقع سرزمین‌های بین خراسان و دهلی که شامل دکن، پاکستان و افغانستان است، مناطق تبلور چنین ارتباطات وسیعی محسوب می‌شود. تحقیق در چنین زمینه وسیعی نه‌تنها یکی از خلأهای روابط تاریخی منطقه را پر می‌کند، بلکه در حال حاضر از نظر شناخت وجوه مشترک تاریخی بین ملل ناحیه نیز مفید است. نویسنده در این کتاب به این امر مهم همت گماشته و اثری قابل قیاس با منابع معتبر تاریخی پدید آورده است.

6.1

428