«تذکره الاولیاء» یکی از آثار برجسته ادبیات فارسی است که نویسنده، شاعر و عارف سدههای ششم و هفتم فریدالدین ابوحامد عطار نیشابوری به گنجینه پرگوهر و ارزشمند ادبیات ایران افزوده است. عطار با بهرهگیری از میراث برجایمانده از اسلاف خویش به خلق منظومههای متعدد و نیز کتاب کممانند «تذکره الاولیاء» پرداخت و این زبان نمادین را بیش از پیش رشد و توسعه داد.
این تصحیح از روی نسخه افست چاپ لیدن حروفچینی و چاپ شده است. این نسخه نخست در سال ۱۹۰۵ به کوشش رنولد الن نیکلسون محقق بریتانیایی در زمینه عرفان و تصوف و مدرس زبان فارسی در دانشگاه کمبریج به چاپ رسید.
