تذکره طریقت اویسی
اصول تصوف بر پایه طریقه ای است که شناخت خالق جهان، کشف حقایق خلقت و پیوند میان انسان و حقیقت در آن از طریق سیر و سلوک عرفانی میسر می شود.
تشکیلات خانقاهی، رابطه مرید و مرادی، آداب و رسوم خاص صوفیه و نظام فکری و اعتقادی جنبه نظری تصوف را تشکیل می‌دهند که با گذشت زمان پدید آمدند. اویسیه از طریقه های صوفیه در سده های ۶ و ۷ قمری است و پیروان آن پیوند خود را به اویس قرنی می‌رسانند.
این طریقه عرفانی در سرتاسر جهان اسلام رواج داشته است و مشایخ آن در سه دسته رسومیه، الوهیه و علویه گنجانده می شوند. کتاب حاضر پژوهشی در رابطه با طریقت اویسی به قلم کریم کسروی اشتهاردی مشهور به کرامتعلی و متخلص به وجدی اویسی است که در سال 1350 توسط کتابفروشی زوار در دسترس علاقمندان قرار گرفت.
اویسی نام طریقت ندارد تظاهر به درویشی نمی‌کند اهل خانقاه نیست پیر دلیل و پیر طریقت ندارد و خود هیچگاه گرد داعیه ارشاد نمی‌گردد. چنانکه می‌نویسند، قومی باشند که ایشان را اویسیان گویند ایشان را به پیر نیازی نیست، ایشان را نبوت در حجر خود پرورش دهد بی‌واسطه غیری چنانکه اویس را داد اگر چه به ظاهر خواجه انبیا را ندید اما پرورش از او می‌یافت.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.