جک لندن در این کتاب به جای پرداختن به انتریگها و هیجانهای کاذب رمانهای پلیسی، به واقعیت می پردازد و از آن یک قصه فلسفی و اجتماعی می سازد و پیامهای خود را از خلال گفته ها و مباحثات پرستاژها به خوانندگان خود می رساند که به خصوص از نظر محتوای غنی و عمیق دیالوگها دست کمی از مناظره های فلسفی سقراط و یارانش ندارد. لیکن هر خواننده به قدر فهم و معرفت خود، از گفته ها درک فیض می کند و این همان منظور جک لندن است که سعی در تحمیل عقاید و نظریات خود ندارد. اما در طرح داستان این نکته را بازگو می کند که اگر گروهی روشنفکر هرج و مرج طلب بخواهند نظام جامعه ای را سرنگون کنند و با لفاظی و فلسفه بافی، پوشش به ظاهر معقولانه ای بر افکار خود بکشند، چه سرنوشتی در انتظار آنها خواهد بود و یا اگر حکومت به دست تروریست ها بیفتد، جامعه به چه مصائبی مبتلا خواهد شد…