این کتاب حاصل مباحث و درسهای آیتالله ربانی شیرازی در زندان قصر میباشد.
ربّانى شيرازى، عبدالرحيم، روحانى، نويسنده و از مبارزان سياسى در دوره پهلوى دوم. عبدالرحيم فرزند حاج محمدهادى، معروف به حاج بمانعلى، در 11 فروردين 1301 در شيراز به به دنيا آمد. او پس از گذراندن دوره آموزش ابتدايى از 1318ش به تحصيل علوم حوزوى پرداخت.
در همان ايام با آيت اللّه حاج سيدنورالدين هاشمى، مؤسس حزب برادران، آشنا شد و به عضويت اين حزب درآمد و تا 1325ش ــكه به دلايلى از آن حزب كناره گرفت ــ به فعاليت خود ادامه داد. او پس از گذراندن دوره سطح در شيراز، در 1327ش به حوزه علميه قم رفت و در آنجا درس خارج فقه و اصول را نزد آيت اللّه برجرودى* و شيخ عبدالنبى اراكى گذراند. وى از علمايى چون شيخ محمدكاظم شيرازى* و آقابزرگ طهرانى* اجازه روايت دريافت كرد.
هم زمان با تحصيل در قم، ربانى زيرنظر آيت اللّه بروجردى به پژوهش اشتغال داشت و علاوه بر مشاركت در تأليف جامع احاديث الشيعة، به تصحيح وسائل الشيعه و برخى مجلدات بحارالانوار همت گمارد (ربانى شيرازى، 1384ش، ص 272ـ276).ربانى فعاليت سياسى را پس از درگذشت آيت اللّه بروجردى و با شروع جنبش روحانيان در اعتراض به برنامه اصلاحات شاه، كه به قيام پانزده خرداد* 1342 انجاميد، آغاز كرد.
او در جمع مدرسين حوزه علميه قم، زيرپوشش اصلاح و بررسى برنامه هاى حوزه و كتابهاى درسى به اتفاق كسانى چون حسينعلى منتظرى، احمد آذرى قمى، اكبر هاشمى رفسنجانى و سيدعلى خامنه اى فعاليت سياسى مى كرد و به فردى شاخص در جناح انقلابى حوزه بدل شد