–
نویسنده:
مهدی سهیلی
مهدی سهیلی شاعر و نویسنده ایرانی، در رادیو ایران نیز برنامه اجرا کرده است. این کتاب دربرگیرنده سخنان و گفتارهای او در رادیو در سال ۱۳۵۴ است که با همین عنوان «دریچههای به جهان روشنایی» پخش میشد. پخش برنامه دریچه ای به جهان روشنایی، در همان سالها مورد اقبال مردم قرار گرفت و در بین ۱۳۰۰ برنامه رادیویی کشور از نظر نویسندگی و اجرا و تهیه، والاترین برنامه سال ۱۳۵۴ شناخته شد.
مرحوم مهدی سهیلی سخنوری قوی بود و کلام او در ذهن آدمی نفوذ میکرد. شعر شاعران بزرگ را، با شیوایی و حزن خاصی ادا می کرد. به اصول فصاحت، بلاغت، مهارت های کلامی، اعجاز واژگان و انتقال پیام آن بخوبی آشنا بود؛ می دانست لحن کلام را در شعر خوانی به چه شیوه ادا نماید که در مخاطب بیشتر اثر کند. صدایش با صلابت بود. در یکی از سالهای تقریبا دور، مجری برنامه ای بودکه در کنار سفره افطار ماه مبارک رمضان الشریف هم سفره معنوی مردم بود و برنامه ای ادبی-مذهبی با شور حال عرفانی تحت عنوان «دریچه ای به جهان روشنایی» که بعداز اذان مغرب، افطار بلافاصله از رادیو پخش می شد که اختصاص به حکایات گلستان و اشعار بوستان استاد سخن اخلاق، جناب سعدی شیرازی داشت. سهیلی آن چنان زیبا، محسور کننده، اشعار و ابیات جناب سعدی را با وجد شور و حال عرفانی می خواند که اشک شوق و امید به لطف ازلی و ابدی پروردگار یگانه را از دیدگان روزه داران جاری می ساخت. اثر این کلام مرحوم سهیلی با اشعار اخلاقی، انسانی، عارفانه، عابدانه در مخاطبین که روزه دار بودند، اثرات بسیار مطلوب می گذاشت. الحق شعر پارسی فاخر اثرگذار و ارزشمند، بایست به تواند ایجاد سازندگی در امور معاشی، معادی، شور و شوق، نشاط سر زندگی، شادی و طراوت، امید و انگیزه و شوق پرواز در افراد ایجاد نماید و به توان با همه مخاطبین خود در هر گروه سنی ارتباط عاطفی، عقلی و احساسی برقرار کند.
مرحوم مهدی سهیلی سخنوری قوی بود و کلام او در ذهن آدمی نفوذ میکرد. شعر شاعران بزرگ را، با شیوایی و حزن خاصی ادا می کرد. به اصول فصاحت، بلاغت، مهارت های کلامی، اعجاز واژگان و انتقال پیام آن بخوبی آشنا بود؛ می دانست لحن کلام را در شعر خوانی به چه شیوه ادا نماید که در مخاطب بیشتر اثر کند. صدایش با صلابت بود. در یکی از سالهای تقریبا دور، مجری برنامه ای بودکه در کنار سفره افطار ماه مبارک رمضان الشریف هم سفره معنوی مردم بود و برنامه ای ادبی-مذهبی با شور حال عرفانی تحت عنوان «دریچه ای به جهان روشنایی» که بعداز اذان مغرب، افطار بلافاصله از رادیو پخش می شد که اختصاص به حکایات گلستان و اشعار بوستان استاد سخن اخلاق، جناب سعدی شیرازی داشت. سهیلی آن چنان زیبا، محسور کننده، اشعار و ابیات جناب سعدی را با وجد شور و حال عرفانی می خواند که اشک شوق و امید به لطف ازلی و ابدی پروردگار یگانه را از دیدگان روزه داران جاری می ساخت. اثر این کلام مرحوم سهیلی با اشعار اخلاقی، انسانی، عارفانه، عابدانه در مخاطبین که روزه دار بودند، اثرات بسیار مطلوب می گذاشت. الحق شعر پارسی فاخر اثرگذار و ارزشمند، بایست به تواند ایجاد سازندگی در امور معاشی، معادی، شور و شوق، نشاط سر زندگی، شادی و طراوت، امید و انگیزه و شوق پرواز در افراد ایجاد نماید و به توان با همه مخاطبین خود در هر گروه سنی ارتباط عاطفی، عقلی و احساسی برقرار کند.
5
253
هنوز بررسیای ثبت نشده است.