شادروان لعلی در سال 1352 قمری در شهر ایروان تولد یافته و در بیست‌سالگی همراه پدرش به تبریز مهاجرت کرده و در سرای میرزاجلیل مشغول به تجارت بودند. در این زمان هر روز چند ساعت به تحصیل علوم مقدماتی می‌پرداخت. بعد از فوت پدرش از کار بازاری و تجارت دست کشید و تمام اوقات خود را به فراگرفتن فن پزشکی ممحص گردانید. در تبریز مطبی در کوی راسته کوچه دایر کرد و به طبابت مشغول شد و شهرتی بسزا یافت و طبیب مخصوص ولیعهد وقت (مظفرالدین میرزا) شد. پس از مدتی اقامت در تبريز به طهران سفر کرد. با بزرگان پايتخت آشنائی يافت و با ناصرالدين شاه به فرنگستان رفت. در زمان سلطنت مظفرالدين شاه ملقب به شمس الحکما شد، بعداْ به اسلامبول و مصر و قفقاز و عراق عرب رفت و در 1325 هجری درگذشت. لعلی شاعری قوی طبع بود. ديوان او مشتمل بر اشعار فارسی و ترکی است. بعضی از اشعار او به قدری روان است که حد ندارد. بسياری از اشعار او زبانزد مردم تبريز است. وی علاوه در شعر و شاعری، در سرعت جواب و بذله‌گوئی آيتی بود. لطايف منقول از او کاملاْ ذوق سرشار او را می‌رساند.

8

335