نوعی خبوشانی یا قوچانی شاعری مثنویگوی و غزلسرا که بعد از انتقال کانون شعر و سیاست و حکومت ایران از هرات و خراسان به آذربایجان و اصفهان و توجه شعرا و هنرمندان و صاحبان ذوق از خراسان و ماوراءالنهر به سوی عراق و آذربایجان و هندوستان برای استفاده از دستگاه پهناور حکومت گورکانیان هند که در سده دهم از خراسان به هند انتقال یافته بودند، به شاعری شهرت یافت و شعر او در قلمرو ذوق شعرای ایران مورد پسند و قبول قرار گرفت.
در ابتدای کتاب مقدمهای زندهیاد محیط طباطبایی درباره شعر نوعی خبوشانی آمده و بعد از مقدمه مصحح در شرح حال شاعر و نسخ مورد استفاده، دیوان شاعر آورده شده که شامل غزلیات، رباعیات، مثنویات، قصائد، ترجیعبند و ترکیببند میشود.
