رساله در عشق
«رساله در عشق» متن کوتاهی است، اما برای علاقه‌مندان به ادبیات فارسی و عرفان اسلامی می‌تواند مفید باشد؛ زیرا متن در توضیح یکی از اصول اولیه و ابتدایی عرفان اسلامی، یعنی عشق، است؛ اصلی که در متون قبل و بعد از سیف‌الدین باخرزی نیز بسیار درباره آن نوشته و گفته‌اند. رساله در عشق نثری فصیح، زیبا و شاعرانه دارد. در بخش‌هایی از آن موسیقی و ضرباهنگ متن، مخاطب را با خود همراه می کند و این از قلم توانای نویسنده‌اش حکایت دارد.
رساله در عشق، چنان که از نامش پیداست، درباره‌ی عشق است. مؤلف مشخصاً و بیشتر عشق الهی و عشق به خالق را در نظر داشته است و مراتب و درجات آن را توضیح می‌دهد.
نویسنده در جای جای رساله از چند آیه و حدیت نبوی و قدسی و نیز اشعار فارسی و عربی برای توضیح منظور خود مدد می‌جوید. بیشترین بخش رساله در توضیح حدیث «مَن عَشِقَ و عَفّ و کَتَمَ و ماتَ ماتَ شَهیدا» و نیز آیه‌ی ۵۴ سوره‌ی مائده است.
«رساله در عشق» متن بسیار کوتاهی است تألیف سیف‌الدین باخرزی، عارف قرن هفتم هجری. موضوع آن عشق است و نگارنده کوشیده است به ایجاز نظرهای عرفانی خود را درباره‌ی مقوله عشق بیان کند که البته به سبب همین کوتاهی، بسیاری از موضوع‌ها در حدّ اشاره و سرفصل بیان شده است.
*با سپاس از همراهی و حضور کارشناس و ناظر ضبط دکتر رضا رفائی
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.