کتاب درباره زندگانی مویدالدین طغرائی اصفهانی، تالیف مظفر بختیار است که در مجله دانشکده ادبیات طهران ضمیمه سال دوازدهم، در مرداد سال ۱۳۴۴ به چاپ رسیده است.
ابواسماعیل موید الدین حسین ابن علی اصفهانی طغرایی شاعر عربی سرای معروف ایران در قرن پنجم هجری است. نام او حسین بن علی و کنیه اش را أبواسماعیل ثبت کرده‌اند. در سمیرم فارس که امروزه شهرستانی در جنوب استان اصفهان است، متولد شد و از بزرگترین شاعران عصر خود بوده‌است. علاوه بر قریحه شعری اش توجه او به دیوان شاعران گذشته در استواری شعر او بسیار مؤثر بوده‌است.
او مانند اغلب شاعران معاصر خویش، ادب جاهلی و ادب عصر نهضت را در شعرش فراهم آورده و «لامیة العجم» او نمونه بارزی از این پدیده است. به همین جهت ادبای بسیاری این قصیده او را در معرض شرح و تحلیل قرار داده‌اند اما قصائد دیگر او تاکنون مورد شرح و تحلیل قرار نگرفته‌است.