معرفی و فهرست‌کردن عکس‌های تاریخی هر ملتی، یکی از ضروریات برای شناخت و معرفی گذشته فرهنگی آن کشور در ابعاد مختلف تاریخی، اجتماعی، مردم‌شناسی، فرهنگ عامه، و بسیاری زمینه‌های دیگر پژوهشی است. آنچه از عنوان کتاب برداشت می شود، بهترین توضیح پیرامون این کتاب است. در این کتاب شاهد هزار و سیصد عکس هستیم که در ایران عکاسی شده اند. از آنجا که در ابتدای حضور هنر عکاسی، به علت هزینه بالا، امکان عکاسی در اختیار پادشاهان ایران و درباریان بود، بخش عمده ای از این عکس ها به درباریان اختصاص دارد. در ادامه و با گسترش هنر عکاسی، عکس هایی از مناظر، اماکن مذهبی، اصناف و … مشاهده می شود. عکس های قدیمی، یکی از مهم ترین منابعی هستند که چه در تحقیق تاریخی و چه در پژوهش های انسان شناسی می توانند مورد استفاده قرار بگیرند. خوشبختانه در ایران فناوری عکاسی همچون فیلم مستند عمدتا به دلیل آشنایی ناصر الدین شاه با این موضوع و همچنین مهاجرت گروهی از روس ها به ایران و روابط جامعه ارمنیان ایران با اروپا، تقریبا همزمان با ابداع آنها، به ایران نیز راه یافتند و عکس های بسیار زیادی از اواخر دوره ی قاجار به بعد برای ما به جای مانده که می توانند همگی منشاء مطالعات زیادی باشند. در این کتاب 1300 عکس از اشخاص، بناها و مناظر گرد آوری شده و برای هر عکس مشخصات گوناگونی به دقت ذکر شده است. نمایه های کتاب ابزارهای خوبی برای یافتن شخصیت ها و محل ها هستند. در پیشگفتار کتاب آمده: « اصل عکس ها در گنجینه کتاب های خطی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران محفوط است. از اصل عکس ها نیز فیلم تهیه شده است. خواستار هر کدام از عکس ها کافی است با مشخص نمودن شماره عکس از روی این فهرست به میکروفیلم های مربوط مراجعه کند و با توجه به مقررات مخصوص در کتابخانه مرکزی دانشگاه، درخواست تکثیر عکس از روی فیلم را بنماید. مجموعه عکس های معرفی شده در این کتاب قبلا به خانواده معیر الممالک تعلق داشته و بسیاری از آن ها از عکس های اختصاصی و انتشار نایافته است.» این کتاب به اهتمام قاسم صافی در سال 1370 توسط انتشارات دانشگاه تهران در 3000 نسخه منتشر شده است.