کتاب قصه هایی از باله اثر همایون نور احمر یکی ارزنده ترین و میتوان گفت تنها کتاب ارزنده ایست که راجع به باله در ایران تالیف شده است.
آن باله ای که امروزه ما در اپراخانه ها، تئاترها، فیلم ها و تلویزیون ها می بینیم، عمری تقریبا پانصد ساله دارد. با این وجود باید گفت اگر با رقص مقایسه شود، تازگی اش آشکار خواهد بود. بشر ابتدایی نیز، رقص می دانسته است. او قبل از آنکه کلمات را اختراع کند، با حرکت دست و پانتومیم، احساسات، اعمال و شجاعت خود را بازگو کرده است.
او گمان می برد اگر جست و خیزی چون گوزنها و یا جهشی مانند برق داشته باشد، خواهد توانست به آسانی پا به گریز بردارد و خویشتن را از آسیب و گزند صاعقه و خطرات دیگر، مصون بدارد. بشر اولیه نیز می رقصید تا بر موقعیت های مهم زندگی خود، تولد، مرگ، عشق ورزی و ازدواج، نشانه بگذارد…
