کلیم کاشانی صاحب این کتاب، ملک‌الشعرای دربار شاه‌جهان و معاصر شاه عباس کبیر بود. او دو بار به هند سفر کرد که بار دوم در سال 1030 هـ. به هند سفر کرد و تا آخر عمر در همین سرزمین به سر برد. او به دستور شاه‌جهان تاریخ این پادشاه را به صورت مثنوی منظوم کرد. این مثنوی را می‌توان به دو قسم کرد؛ قسمت اول مشتمل است بر حمد، مناجات، نعت حضرت سیدالمرسلین، در صفت معراج، در مدح حضرت ظل الهی (شاه‌جهان)، خطاب به خداوند متعال، در تعریف سخن و سبب نظم کتاب، بیان نسب اعلی‌حضرت ظل الهی (شاه‌جهان) بیان جانشینان تیمور، و ….. قسمت دوم نیز محتوای وقایع تاریخی عصر شاه‌جهان است.

5.2

692

j