تالیف آیت الله حاج سید محمد حسین حسینی تهرانی۴۷۳ صفحهحضرت علامه آیه‌الله حسینی طهرانی در سال ۱۳۴۵ قمری در طهران دیده به جهان گشود. پدر ایشان مرحوم آیه‌الله حاج سیدمحمدصادق که از شاگردان آیه‌الله میرزا محمدتقی شیرازی و هم بحث مرحوم آیه‌الله سید عبدالهادی شیرازی بود، انسانی بصیر و غیور و حافظ فرهنگ الهی و سنت نبوی و شئونات اصیل اسلام و از بارزین در حفظ تدیّن در برابر دستگاه رضا خان پهلوی بوده یکی از چهار عالم سرشناس طهران به شمار می‌رفت. مرحوم علامه حسینی طهرانی با سرپرستی این پدر، دوران تحصیلات ابتدائی و متوسطه خود را در رشته مکانیک و ماشین سازی سپری نمود.پس از اتمام تحصیلات با وجود پیشنهادات بسیار برای ادامه تحصیل در خارج و پذیرش مسئولیتهای گوناگون در رشته تخصصی، با استمداد از ثقل اکبر الهی، تحصیل علوم توحیدی و قرآنی را انتخاب نموده، راه طلبگی را پیش گرفت و به‌دست مرحوم آیه‌الله میرزا محمد طهرانی صاحب”مستدرک البحار”که از اعاظم عصر و دائی پدری او بود، در مشهد مقدس مخلع به لباس تقوی و علم گردید و در سال ۱۳۶۴ قمری به شهر قم مشرف شده در مدرسه مرحوم آیه‌الله حجت مشغول تحصیل گردید.تحت عنایات حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها با علامه طباطبائی آشنا شده، باب انس و الفت میان آن دو گشوده شد. مرحوم علامه حسینی طهرانی ظاهر و باطن خود را به عقل و قلب این فرزانه علم و حکمت و تفسیر سپرد و از خواص شاگردان ایشان گردید. در کتاب”مهر تابان”که یادنامه علامه طباطبائی است اینگونه نوشته‌اند:”حقاّ اگر ما به چنین مردی برخورد نکرده بودیم خسرالدنیا والاخره دستمان از همه چیز خالی بود.”مدت هفت سال در شهر قم برای فهم دین، کمر همّت بست و در سطوح مختلف از اساتید مبرّز و متخلق به اخلاق الهی همچون مرحوم آیه‌الله حاج سید رضا بهاء الدینی، مرحوم حاج شیخ عبدالجواد سدهی، مرحوم آیه‌الله حاج شیخ مرتضی حائری، مرحوم آیه‌الله سید محمد حجت، مرحوم آیه‌الله سید محمد داماد و مرحوم آیه‌الله العظمی‌حاج آقا حسین بروجردی استفاده‌های شایانی نمود. در سال ۱۳۷۰قمری به سفارش علامه طباطبائی و شهید شیخ محمد صدوقی یزدی راهی دیار نورانی مولی‌الموالی امیر‌المومنین علیه‌السلام گردید.