از مقدمه کتاب:
مژگان فرامنش، بدون شک نماینده‌ی شعر امروز زن و صدای رسای بانوان ستم‌کشیده‌ی این سرزمین است. ایشان در دو مجموعه‌ی پیشین خویش و طی یک‌دهه آفرینشگری و فعالیت فرهنگی این مدعا را به اثبات نشسته‌اند. زنانگی در ذات کلماتش جاری‌ست، رنج و اندوه جامعه روح آزاردیده‌ی اوست، سرکشی و عصیانگری در عین آرامش و متانت از ویژگی‌های بارز شعر این خاتون شرقی‌ست.
سیّالیت اوزان، عاطفه و موسیقی‌کلام، اندوه حل‌شده در جان واژه‌ها، اعتراض، عشق، امید و ناامیدی، عینی‌نگری در تصویرپردازی، ساختاربندی هنری، زبان سلیس و روان، یک‌دست‌بودن اندیشه و تسلط بر فضای شعر، نیز در کنار آنچه نام‌بردیم از ویژگی‌هایی‌ست که به روشنی می‌توان در برگ‌برگ این دفتر مشاهده کرد و به قضاوت نشست.
با حرمت و فروتنی تمام، به امید همیشه‌بالنده‌بودن این رود زلال، این فرشته‌ی آفرینشگر در هیئت زن و به امید شکوهمندی هرچه بیشتر شعر و هنر زنان سرزمین سوخته‌ی خورشید…
