این اثر کوتاه در صدد است که درباره پیشرفت تاریخیِ برخی از مشکلات موجود در اصول زیبایی‌شناسی و نظریات زیبایی‌شناسی که همه انرژی و پویندگی تمدّن لاتین زبانِ قرون‌وسطی را به خود مشغول ساخت، به بررسی و تحقیق بپردازد. آن هم در فاصله زمانی‌ای که از قرن ششم میلای آغاز می‌شود و تا قرن پانزدهم میلادی ادامه می‌یابد.
جمله «لاتین‌زبانان قرون‌وسطایی»، ما را به یاد فیلسوفان مکتب اسکلاستیک، و سپس به یاد کلّ محتوای فرهنگی این فلسفه می‌اندازد. امّا همزمان، از فرهنگ مردم عامی نیز سخن می‌گوید، و نگرانی دائمی من، پافشاری روی این نکته است که چگونه نظریات مرسوم و رایجِ آن دوران، با حساسیت فعلی و واقعی آن هنگام، و تولیدات و فرآورده‌های هنریِ واقعی آن برهه از تاریخ در ارتباط با یکدیگر بوده است.
هدف من از توضیح دادن تئوری زیبایی‌شناسی، کشف این واقعیت است که این نظریه، چگونه و تا چه اندازه با آن دوران انطباق داشته، و به همان اندازه، تا چه مقدار از واقعیت‌های آن عصر، فاصله داشته است؛ و نیز دریابم چه روابط پرمعنایی میان اصول زیبایی‌شناسی قرون‌وسطایی و سایر جنبه‌های تمدّن و فرهنگ قرون‌وسطی، وجود داشته است.
به طور خلاصه، سعی دارم نتیجه بگیرم که آیا نظریه زیبایی‌شناسی موفّق شده بود پاسخ‌هایی مؤثر و مفید به سؤالاتی که از لذّت و تفریح، و تولیدات نشأت می‌گرفته است ارائه کند، و این که اساسا زیبایی دارای چه معنا و مفهومی برای انسان قرون‌وسطایی بوده است؟ و این که چگونه نظریه‌ای فلسفی، می‌توانسته است به عنوان محرّک و مسیری برای تجربه هنری و اجرای ملموسِ هر اندیشه هنری و معنوی به شمار رود؟…
