کتاب «چهره شیرین» که حاصل بررسی دقیق و عمیق در کلیه منظومه‌های «خسرو و شیرین» و «شیرین و فرهاد» است، شیرین را آن‌طور که بوده است می‌شناساند و عشق پاک و پرالتهاب او را با کوهی از استقامت و پایداری و سرانجام فداکاری و جانبازی در راه محبوب نشان می‌دهد. این کتاب که بیشتر جنبه داستانی و عشقی دارد، در عین حال نمایان‌گر مقام و تأثیر وجودی زن در تاریخ گذشته ایران نیز هست. شاعران نامدار ایرانی در معرفی قهرمانان خود، در منظومه‌های عاشقانه خویش، به ظاهر ماجرا و شکل و هیبت قهرمان داستان خود نپرداخته‌اند. بلکه همه هنگام نهاد و سیرت و معرفت و ذهنیات، قهرمان قصه برای آنان مطرح بوده است و از این‌رو زندگی «شیرین» این گل معطر ادبیات فارسی، دارای چند گونه جلوه است، گاه «شیرین» مظهری از جوهر عشق و بلندپروازی‌ها و ازخودگذشتن‌ها و به سوی مرزهای ناشناخته رؤیا رفتن‌هاست و گاه در جلوه‌گاه وظبفه و مقام و مسئولیت زندگی خویش.