این کتاب دربرگیرنده یادداشت‌های سفر نویسنده به افغانستان و پاکستان است که به سال ۱۳۵۰ انجام شده است. سلطانحسین تابنده گنابادی از فضلای عصر و علما و محققین زمان خود محسوب می‌گردید و علاوه بر مقام عالی معنویت و روحانیت در فضائل انسانی و کمالات نفسانی و ملکات فاضله ممتاز و کم‌نظیر بود. عشق و علاقه وافری به مطالعه کتب و تهیه آنها و تألیف و تصنیف داشت و کتب مفید بسیاری در موضوعات مختلف مذهبی و اخلاقی و تاریخی به فارسی و عربی تألیف و تصنیف کرده است.