این مجموعه مشتمل بر سه فصل درباره‌ی زمینه‌بندی تجربه عرفانی است که در مقدمه به هستی شناسی و زمینه‌های الاهیاتی، اجتماعی و تجربه عرفانی، گونه شناسی‌های بین فرهنگی، زبان و نظایر آن اشاره شده است.
فصل نخست کتاب درباره‌ی “زبان، معرفت شناسی و عرفان است” نگارنده در این فصل خاطرنشان می‌کند: “اگر تجربه‌های عرفانی همواره یکسان یا همسانند، آنچنان که غالبا ادعا می‌شود، این امر باید با توسل و به کارگیری دقیق شواهد، استدلالات قانع کننده‌ی منطقی و فرآیندهای منسجم معرفت شناختی اثبات بشود”.
فصل دوم در باب “سرشت سنتی تجربه‌ی عرفانی” (اعم از بدعت‌گذاری عارفان، زمینه بندی تجربه‌ی عرفانی، هستی شناسی، اسوه‌های عرفانی) است و فصل سوم به تبیین و ارزیابی “ساخت گرایی” اختصاص دارد.
